Meneer Lalleman(door Lotte Rijkaart van Cappellen)

Meneer Lalleman was een school meester. Hij leefde van 1820 tot 1901. Hij vond dat er te weinig kinderen op zijn school waren door kinderarbeid.

Hij ging is kijken bij de steen fabrieken in Moordrecht en wat hij daar zag schrok hij erg van, allemaal kinderen waren aan het werk. Zelfs kinderen van 3 jaar oud. Daarna ging hij naar de touwbanen en daar waren kinderen aan het draaien aan een wiel om de draden bij elkaar te krijgen. Hij ging in toen een kijkje nemen in Nieuwerkerk en daar zag hij weer kinderen werken hij dacht dit kan niet. Hij stuurden een brief naar de gemeenten.  ondertussen ging hij kijken in de huisjes hoe zei leefden. De huisjes waren klein met houten tafeltjes en houten stoelen. Bedden van stro en een klein tuintje om de varkens of dieren vet te mesten. En dingen te planten bijvoorbeeld: groente. Dit deden de ouderen die niet konden werken meer. En ze dronken uit de rivier waar ze ook plas en poep looosden. in Samuel van houten was ook tegen en dus ging hij mee helpen. De brief las de gemeenten maar ze geloofden het niet. Dus ging de koning kijken en hij schrok ook van wat hij zag. Allemaal kinderen die werkten.  Hij ging het vertellen aan de anderen. Uit eindelijk kwam het boek het wetje van houten. In 1900 maar de kinderen bleven werken. In 2000 kwam de leerplicht en dus moesten alle kinderen naar school. Lalleman had nu meer kinderen maar nog steeds waren kinderen nog steeds stiekem aan het werk. Om een dag kwam daar een eind aan en heel Nederland was verlost van kinderarbeid.